To imię i nazwisko pojawiło się w książce "Coasting" napisaną przez Elise Downing i pomyślałam, że warto zobaczyć, co można znaleźć w internecie na temat osoby, która pokonała długość Wielkiej Brytanii w wersji triathlon.
Ku mojej radości, okazało się, że Sean Conway ma własną stronę. Weszłam, rozejrzałam się, kliknęłam to tu, to tam, a potem zaczęłam czytać.
Szybko wciągnął mnie świat nietuzinkowego człowieka, który na swoim koncie ma między innymi takie wyzwania, jak: 105 Full Iron Distance Triathlons w 105 dni, Cycling London to the Alps w 7 dni, National Park Marathons - 15 maratonów w 15 parkach narodowych w 15 dni, Running Across Iceland - 235 mil w 9 dni.
Czytałam o tych projektach z szeroko otwartymi oczami i z ogromnym zainteresowaniem przeskakiwałam z jednej przygody na drugą. Sean pisze lekko i ma duże poczucie humoru. Przez literki przebija się pokora, skromność, szczerość i uczciwość. On sam, jako bohater opowieści często odgrywa rolę drugoplanową i daje przestrzeń swoim towarzyszom. Potrafi pokazać swoje słabe punkty i podkreślić siłę osób, które wraz z nim podjęły się realizacji szalonego pomysłu.
To, co robi Sean Conway, jest wielkie, wychodzi poza standard i komfort, wymusza przekraczanie własnych granic i walkę z własnymi limitami. Tu trzeba być silnym, wytrzymałym i zdeterminowanym. I może nie każda propozycja na tej stronie jest świetną ofertą dla każdego, ale wśród tych "niemożliwych" opcji jest też COŚ, co może się wtopić w codzienność zwykłego zjadacza chleba.
The 496 Challenge - pierwszego stycznia przebiegnij 1km... drugiego 2km... trzeciego 3km... kontynuuj, aż do ostatniego dnia miesiąca. W ciągu tych 31 dni sumarycznie przebiegniesz dystans o długości 496km. Każdego, kto jest zainteresowany tym wyzwaniem, odsyłam na stronę Sean-a, gdzie można przeczytać pytania i odpowiedzi dotyczące zasad i reguł dla tego biegu, listę osób, które zdecydowały się na ten eksperyment (jest wsród nich Polak), i można zakupić medal oraz certyfikat 496 Challenge, które są świetną pamiątką i namacalnym dowodem, że się zrobiło dobrą robotę.
Ta propozycja mnie woła. Szczególnie, że chodzenie też jest akceptowalne. Ale nie widzę opcji, aby to wyzwanie połączyć z projektem wędrówki dookoła Wielkiej Brytanii. Ale, jak będę miała gdzieś wolny miesiąc to powrócę do tego pomysłu :-).
Sean Conway to kolejna osoba, która mnie inspiruje, pokazuje, jak wiele można. Życie na full to często wypracowana siła fizyczna, siła psychiczna i wyluzowana wyobraźnia. Sport, ruch, aktywność, opuszczenie czterech ścian, zrobienie pierwszego kroku, mówienie jak najczęściej TAK swoim pragnieniom i marzeniom. To dobry START, aby zacząć wędrówkę ku sobie. Dodać trzeba troszkę odwagi, aby zacząć tę podróż pomimo strachu, troszkę dystansu do siebie, aby umieć pośmiać się z własnej niezdarności, i troszkę konsekwencji, kiedy pojawią się chwile zwątpienia.
Nie trzeba od razu pokonywać rekordów świata. Nie trzeba od razu być najlepszym. Nie trzeba się ścigać, gonić, udowadniać coś komuś. Wersja slow, wersja lokalna, wersja po swojemu, tak długo, jak daje radość i satysfakcję, jest najlepszą wersją, którą można wybrać. My nie przeszliśmy Amazonki od jej źródła do ujścia, ale zrobiliśmy to, korzystając z rzeki Ribble i rzeki Dee. Nie weszliśmy na Everest, ale idąc szlakiem Coast to Coast wymyślonym przez Alfreda Wainwrighta sumaryczne przewyższenie by nas doprowadziło na szczyt góry świata. Nie zrobiliśmy trasy z domu do Rzymu, ale pewnego dnia otworzyliśmy drzwi i poszliśmy do Manchester. Nie przebiegliśmy przez Islandię, ale przeszliśmy Anglię od brzegu do brzegu na trzech różnych wysokościach. Nie podróżowaliśmy dookoła świata, ale przeszliśmy wyspę Anglesey dookoła, a teraz powielamy ten pomysł, tyle tylko, że wyspa nam się powiększyła do rozmiarów UK. MOŻNA. WARTO. TRZEBA. Tak wzrastamy, tak stajemy się, tak czerpiemy z życia garściami.
Comentários